Deel 3

* Door: Alex Constantine *

Vertaling: Ed Gunneweg

Deel III: Een Schokkend Verhaal

Als Skinner meer druk had uitgeoefend bij het onderzoek, zou de fabrikant van aspartaam gedwongen zijn geweest, uitleg te geven aan een lange lijst van uit de duim gezogen laboratorium testen en de glibberig aanpak met federale regelaars, om maar te zwijgen van het publiek. Dr. Alexander Schmidt, een vroegere FDA-commissaris, zei over de oorspronkelijke Aspartaam-onderzoek-commissie: "Wat ontdekt werd was afschuwelijk, ongelofelijk onzorgvuldige wetenschap." Een openbare onderzoekscommissie uit 1980 was van mening dat de testprocedures van de firma "bizar" waren. [68]

Het besluit van Searl om aspartaam op de markt te brengen bereikte zijn hoogtepunt met de vervalsing van de testresultaten om FDA-goedkeuring te verkrijgen. In november 1969 contracteerden functionarissen van de firma Dr. Harry Waisman in, onderzoeker bij de Universiteit van Wisconsin, om hersenbeschadiging bij resusapen te testen. Zeven apen kregen gedurende een periode van een jaar aspartaam toegediend. Aan het eind, mislukte de evaluatie omdat de technici er niet in slaagden intelligentietesten te houden en autopsies te verrichten die nodig waren om hersenbeschadiging vast te stellen. Toen de FDA Searle over deze foutieve gegevens ondervroeg, beweerden medewerkers van Searle dat zij geen directe controle hadden op het onderzoek. Maar het officiële onderzoeksverslag werd geschreven door een patholoog van Searle nadat het het onderzoek reeds was begonnen. Volgens Dr. Gross, "hadden er regelmatig besprekingen op hoog niveau plaats tussen leidinggevende personen en Dr. Waisman voor en tijdens het onderzoek." [69]

droeg de naam van Dr. Waisman als co-auteur. Richard Merril merkte op: "Dr. Waisman was de expert op dat gebied en zijn naam zou van groot belang zijn", maar hij klaagde bij Skinner dat Searle zich "grote literaire vrijheden veroorloofde" in het ontwerp van het rapport, "hetgeen een *dekmantel* was voor de gepleegde tekortkomingen van het ontwerp, controle en bewijslast van dit onderzoek."[70] Searle produceerde zo'n 150 testrapporten, toch schreef Dr. Martha Freeman van het FDA geneesmiddelenbureau in een memo uit 1973, "de verstrekte informatie is ontoereikend om een beoordeling te geven over de potentiële giftigheid van aspartaam."[71] De onderzoekscommissie van de FDA opgezet door Dr. Schmidt bekeek in 1975 25 onderzoeken en zeven door G.D. Searle vervaardigde producten, in totaal 500 bladzijden en 15.000 officiële bewijsstukken.[72]  Searle werd als auteur gezien van de: "rapporten waarvan de FDA geloofde dat zij valse informatie bevatten" en "achtergehouden feiten die het resultaat waren van het veranderen van het experimentele apen onderzoek, zodat het een rechtsgeldig grondig wetenschappelijk onderzoek zou lijken", en geen vervalsing.

Kwaadaardige borsttumoren

In 1975 legde Searle een reeks uitslagen van kankeronderzoeken ter beoordeling voor, getiteld "Het Willigan Rapport", dat een statistiek bevatte waarin vier rapporten ontbraken over kwaadaardige borsttumoren ontdekt door Dr. Willigan die echter wel in zijn gegevens voorkwamen. Searle deed de verkeerde voorstelling af als een "programmeer fout" van de computer die niet was opgemerkt door de toezicht houdende statistici. Dr Gross ondervroeg al diegenen die bij de test betrokken waren. Hij concludeerde in een verklaring aan het comité van Metzenbaum dat: "het aanvaarden van de uitleg van Searle, is het voor waar aannemen dat de ongunstige gegevens over de kwaadaardige borsttumoren vier keer door drie verschillende personen per ongeluk waren weggelaten. [73,74]

Het Waisman-Willigan-Rapport werd samengesteld door de Searle Laboratoria, alsof 88% van de beoordelingen van de veiligheid rond 1981 waren gehouden. [75] Dit is typerend voor het ondeugdelijke bewijsmateriaal waarop FDA- commissaris Hayes zijn beslissing baseerde dat aspartaam geen gezondheidsrisico inhield voor mensen. Ofschoon twee leden van de onderzoekscommissie uit 1975 de onderzoeken beschouwden als criminele oplichterij, verklaarden Hayes en Searle dat de resultaten rechtsgeldig waren. In een beroep tegen de beslissing van Hayes, zei James Turner: "Omdat de onderzoeken door de FDA niet langer als oplichterij beschouwd werden, en de volledige bewijsvoering  daarom wetenschappelijk rechtsgeldig was", is een voorbeeld van breedsprakigheid die indien geslaagd de FDA te schande en voor schut zou zetten. [76]

Tumoren werden bij proefdieren verwijderd

Dr. Gross, hoofdwetenschapper van de onderzoekscommissie, vertelde aan de staf van *Nightly News* van de CBS, dat Searle "weloverwogen beslissingen" nam om de giftige effecten van aspartaam te verbergen. "Ze deden grote moeite om deze tekortkomingen van het onderzoek te camoufleren" zei Gross, "zoals ik zeg gaven ze alleen datgene aan de FDA waarvan  ze wilden dat de FDA dat zou weten." Ze deden nog meer *afschuwelijke* dingen. Tijdens zorgvuldige proeven bij voorbeeld, kregen proefdieren tumoren. G.D. Searle verwijderde chirurgisch deze tumoren, die bij de proefdieren ontstonden om zodoende de kankerverwekkende effecten van aspartaam te maskeren. [77] Slechts één artikel in een tijdschrift uit 1986, de _New England Journal of Medicine_ meldde dat gebruik van aspartaam "geen onheilspellende gevolgen" had.

Dr. Woodrow Monte vertelde de CBS, "iedere keer dat een oprecht neutraal team van wetenschappers, NutraSweet beoordeelde, dit werd afgewezen." Dr. Monte, directeur van het voedingslaboratorium van de Universiteit in de staat Arizona, hield het erop dat deze onderzoeken "de buitengewone gevaren" aantoonden bij het gebruik op lange termijn. [78]

Dr. Monte werd door de pers voor zijn commentaren bedolven onder een ware lawine. Op 23 februari, berichtte Dan Dorfman, een reporter van zakelijk nieuws voor CBS, dat diverse medewerkers van CBS geïnvesteerd hadden in opties NutraSweet, die uitbetaald zouden worden als de aandelenprijs zakte. [79]  Dr Monte en zijn advocaat hadden die opties ook aangeschaft.  Het bleek dat stafmedewerkers van CBS deze opties hadden aangeschaft op advies van het mededelingenblad van de aandelenmarkt, dat de avond ervoor gedrukt was. De investeringen waren niet illegaal, doch men oogstte geen voordeel. De aandelen Searle werden door deze publiciteit niet geschaad, en de investeerders leden verlies.

Desondanks, had _Wall Street Journal_ een verhaal op de voorpagina waarin de "handel met voorkennis" veroordeeld werd. Het blad _Accuracy in Media_ van Reed Irvine nam de knuppel op tegen Dr. Monte en de CBS medewerkers alsof ze een vreselijke Wall Street zwendel hadden begaan. [80] _Accuracy in Media_ opgericht in 1969, is een informatiecampagne, opgehitst door de CIA.  Deze fanatieke rechter vleugel organisatie werd mede opgericht door Bernard Yoh, een contra-opstandelingen adviseur onder de beruchte Edward Landsdale in Vietnam en bron van de CIA fondsen voor eenheden van de militaire inlichtingendienst in het Delta gebied. Hij was lid van het bestuur van Elbridge Durbrow en was ooit "diplomaat" in buitenlandse dienst en adviseerde de bevelhebbers van de Maxwell Luchtmachtbasis in Alabama. Een ander lid van het bestuur van AIM, Frank Trager, heeft onderzoek gedaan voor het Pentagon en de CIA en produceerde grote hoeveel­heden pamfletten over internationale zaken en inlichtingenoperaties. Tot de belangrijke financiers van AIM behoorde ook Richard Nixon, "Bebe" Rebozo, Edward Scripps, de beklagenswaardige Dr. Edward Teller en voormalig Secretaris van financiën William E. Simon. [81]

_Accuracy in Media_ is een felle verdediger van de chemische industrie, die hen voorziet van royale fondsen. De media "waakhond" heeft lang campagne gevoerd in het voordeel van dioxine en beschuldigde het liberale antiprogramma ervan de "Agent-Orange-angst" te creëren. Tussen de leidende fabrikanten van *Agent Orange* voor de Vietnam oorlog bevond zich Monsanto, bezig met de aankoop van G.D. Searle - op het zelfde moment dat AIM zich richtte op diegenen die NutraSweetTM] belasterden.

Home
De strategie
Een schokkend verhaal
Nog meer Samenzweringen