* Door Dr. Mercola | 16 maart 2011 | *

Vertaling: Ed Gunneweg

Hoe kun je verslaafd raken aan light frisdrank

Onderzoek heeft aangetoond dat mensen gemiddeld 3/4 liter light frisdrank per dag drinken, en sommige drinken veel meer. Ongeveer 3 procent van de light frisdrank drinkers ten minste 2,5 liter per dag. Sommigen zijn verslaafd aan cafeïne, maar dat verklaart niet diegenen die liever cafeïne- vrije rassen. Experts zeggen dat mensen zowel psychisch als lichamelijk afhankelijk kunnen worden. Zij kunnen aan light frisdrank verslaafd raken, omdat ze het associëren met een bepaalde activiteit of gedrag. Onderzoek suggereert ook dat de kunstmatige zoetstoffen in light frisdrank er voor zorgen daat mensen meer drinken, omdat het niet voldoet.
CNN meldt: "Met andere woorden, kunnen kunstmatige zoetstoffen drinken stimuleren - of hun hersenen worden gestimuleerd - om achter een 'high' gevoel aan te jagen dat light frisdrank voor altijd net buiten hun bereik houdt ...
Of je je afhankelijke voelt of niet, het drinken van te veel light frisdrankkan is riskant op de lange duur. In de afgelopen jaren wordt het uit gewoonte drinken van light-frisdrank in verband gebracht met een verhoogd risico op botontkalking bij vrouwen, type 2 diabetes en beroertes. Meerdere onderzoeken suggereren dat overmatig drinken van light frisdrank daadwerkelijk kan bijdragen aan gewichtstoename."

Commentaar van Dr Mercola

De studie van onderzoekers van de Universiteit van San Diego genoemd in het CNN-artikel hierboven ontdekten in hun bevindingen een zeer veelzeggend verschil tussen gewone suiker (sucrose) en sucralose (Splenda):
'Alleen sucrose, en niet sucralose, grijpt aan op de dopamine gebieden in de middenhersenen in relatie tot de aangename prikkel van het gedrag. De hersenen kunnen dus onderscheidt maken tussen de calorische- en de niet- calorische zoetstof, hoewel het bewustzijn dat niet kan.
Dit kan belangrijke gevolgen hebben op de effectiviteit van kunstmatige zoetstoffen in hun vermogen suiker te vervangen."
Met andere woorden voor wat betreft de "zoet beloning" in het menselijk brein, kennen de hersenen het verschil tussen echte suiker en een kunstmatig zoetstof, zelfs als je bewustzijn dat niet kan. Kunstmatige zoetstoffen lijken tot meer communicatie te inspireren in het beloningscentrum van de hersenen, maar tegelijkertijd zorgt het voor minder werkelijke voldoening.

Volgens de auteur van de studie

"Onze hypothese is dat Splenda minder feedback-mechanisme kent om het verlangen om tevreden te zijn te stoppen." De gevolgen hiervan zijn zowel storend en diepgaand. In de eerste plaats kan dit verklaren dat wanneer je een kunstmatige zoetstof gebruikt; je lichaam meer behoefte heeft aan meer echte suiker, omdat je hersenen niet tevreden zijn op cel niveau door de kunstmatige suiker!
Dit ondersteunt en verklaart de groeiende hoeveelheid onderzoek die ons vertelt dat het gebruik van kunstmatige zoetstof daadwerkelijk leidt tot gewichtstoename.
Ook besproken in het bovenstaande artikel is het feit dat kunstmatige zoetstoffen in de afgelopen jaren in verband gebracht worden met een verhoogd risico op osteoporose bij vrouwen, type 2 diabetes en beroerte. Eigenlijk is dit slechts het topje van de ijsberg als het gaat om de gezondheidsrisico's die verband houden met de kunstmatige zoetstoffen sucralose (Splenda), aspartaam en neotaam, die ik hieronder nader zal bespreken.

Splenda, de kunstmatige zoetstof die chemisch op DDT Lijkt

Splenda is de merknaam voor de chemische stof genaamd sucralose, dat is 600 keer zoeter dan suiker, en is het onderwerp van vele voorgaande artikelen op mijn site, dus als je nog maar net voor de eerste keer hebt gelezen over Splenda, zou je hier kunnen beginnen, en ook dit artikel voor een inleiding over dit gevaarlijke additief dat de FDA mogelijk heeft gemaakt in je voeding.
Het is vermeldenswaard dat Splenda eigenlijk voor 99 procent bestaat uit suiker (dextrose en maltodextrine, afgeleid van high-fructose corn syrup), met 1 procent sucralose toegevoegd. Zo zie je maar hoe sterk de zoetstof sucralose eigenlijk is.
Economisch gebruik van Splenda heeft geen zin, omdat het je alleen een handvol calorieën bespaart, en dan wordt er niet eens rekening houden met de gezondheidseffecten bij gebruik van deze giftige chemische stof!
Zowel sucralose als DDT zijn organische chloorverbindingen, wat betekent dat ze behoren tot een klasse van door de mens gemaakte chemische stoffen die een chloor molecuul gebonden hebben aan hun chemische structuur door middel van synthetische verwerking (organische chloorverbindingen worden niet in de natuur gevonden).
Enkele andere voorbeelden van organische chloorverbindingen zijn tal van bestrijdingsmiddelen die verboden zijn in de hele wereld, omdat ze zowel de dierlijke en menselijke gezondheid verstoren, maar die ook de volgende ziekteverschijnselen veroorzaken:

Neurologische schade

• Kanker
• De ziekte van Parkinson
• Aangeboren afwijkingen
• Aandoeningen aan de luchtwegen
• Abnormale werking van het immuunsysteem

De makers van Splenda houden vol dat hun organochloor (sucralose) niet wordt opgenomen door je lichaam, ondanks het feit dat hun eigen onderzoek, voorgelegd aan de FDA aangeeft dat tussen de 11-27% van Splenda wordt geabsorbeerd en gemetaboliseerd door je lichaam.

Betty Martini, oprichter van Mission Possible International

"Ondanks de beweringen van de fabrikant van het tegendeel, wordt sucralose duidelijk geabsorbeerd en gemetaboliseerd door het lichaam. Volgens de FDA de "Final Rule"-rapport, wordt 11% tot 27% van sucralose geabsorbeerd, en de rest wordt onveranderd in de ontlasting uitgescheiden.
Volgens de Japanse Raad van Voedselhygiëne, wordt maar liefst 40% sucralose in het lichaam opgenomen."
"In de meeste studies heeft sucralose een halfwaardetijd van ergens tussen de 2 tot 5 uur, hoewel de halfwaardetijd bij konijnen veel langer bleek te zijn ongeveer 36 uur."
"Ongeveer 20% tot 30% van de opgenomen sucralose wordt gemetaboliseerd. Zowel de stofwisselingsproducten als de onveranderd geabsorbeerde sucralose worden uitgescheiden in de urine. De geabsorbeerde sucralose concentreert zich in lever, nieren en maag-darmkanaal. Volgens het 'Sucralose toxiciteit Information Center', wordt sucralose in kleine hoeveelheden afgebroken tot 1,6-dichlorofructose, een chemische stof die niet op afdoende wijze is getest bij mensen." Als je zoekt naar studies over 1,6 dichlorofructose met betrekking tot de veiligheid op de lange termijn bij menselijke consumptie, zul je niets vinden een - omdat ze zijn niet uitgevoerd. Noch zal de fabrikant van Splenda (Tate en Lyle) lange termijn gezondheid onderzoeken financiëren, want 1,6 dichlorofrutose is meer verwant aan DDT dan aan suiker.

De gevaren voor de gezondheid van Splenda

James Turner, voorzitter van de Nationale Consumenteneducatie Groep "Burgers voor Gezondheid" zegt op zijn website het volgende:

"[Gebruik van Splenda] is hetzelfde als een bestrijdingsmiddel in je eten. Iemand die twee plakjes cake eet en twee kopjes koffie met Splenda drinkt zou genoeg sucralose binnenkrijgen om de P-glycoproteïne (zie noot onder artikel) te beïnvloeden, terwijl het gebruik van slechts zeven kleine pakjes Splenda het aantal goede bacteriën vermindert."

De website www.truthaboutsplenda.com bevat een groot aantal klachten van consumenten door het gebruik van Splenda, zoals:

• Maag-darm problemen, Wazig zicht
• Migraine, Allergische reacties
• Epileptische aanvallen verhoogde bloedsuikerspiegel
• Duizeligheid, Gewichtstoename.

Mijn website bevat ook een lange lijst met persoonlijke getuigenissen van lezers die last hebben van de bijwerkingen van Splenda. In feite hebben we meer mensen op onze site die bijwerkingen rapporteren op Splenda dan dat er formeel onderzocht zijn in het onderzoek ter goedkeuring door de FDA!

De symptomen zijn zo talrijk dat ik ze niet allemaal hier kan opnoemen, maar de volgende bijwerkingen zijn veelvoorkomende symptomen, meestal opgemerkt binnen 24 uur na consumptie van producten met Splenda:

Dit zijn de meest voorkomende allergische symptomen die mensen hebben.

• Huid - Roodheid, jeuk, zwelling, blaarvorming, korstvorming, huiduitslag, of galbulten (jeukende bulten of striemen).
• Maag - Opgeblazen gevoel, gas, pijn, misselijkheid, braken, diarree of bloederige diarree.
• Longen - hijgen, benauwdheid, hoesten of kortademigheid.
• Heart - hartkloppingen of boezemfibrileren.
• Hoofd - Zwelling van het gezicht, oogleden, lippen, tong of keel, hoofdpijn en migraine (ernstige hoofdpijn). Verhoogde bloedsuikerspiegel
• Neus - verstopte neus, loopneus niezen.
• Gewrichten - Pijn.
• Ogen - Rood (bloeddoorlopen), jeuken, gezwollen, waterig.
• Neurologische - Angst, duizeligheid, gevoel van depersonalisatie, depressie.

Voor een complete opsomming van de bijverschijnselen en zie hoe ontzettend veel ziekteverschijnselen te maken hebben met de zoetstof aspartaam in onze voeding.

Aspartaam, het zenuwgif dat u blind kan maken

[http://articles.mercola.com/sites/articles/archive/2008/12/23/the- dangers-of-aspartame.aspx]
In deze video maak je kennis met enkele van de verschrikkelijke bijwerkingen en gezondheidsproblemen die je kunt ervaren als je producten gebruikt die aspartaam bevatten. Meerdere video's kun je vinden op de aspartaam website.

Helaas wordt de giftigheid van aspartaam niet goed onderkend door artsen, ondanks dat ze veel voorkomen.
De diagnose wordt ook bemoeilijkt door het feit dat het verschillende andere veel voorkomende aandoeningen nabootst, zoals:

• Multiple sclerose, Ziekte van Parkinson
• Alzheimer, Fibromyalgie
• Artritis, Meervoudige chemische overgevoeligheid
• Chronisch vermoeidheid syndroom, Attention Deficit Disorder (ADD)
• Paniekstoornis, Depressie en andere psychische stoornissen
• Lupus, Diabetes en diabetische complicaties
• Aangeboren afwijkingen, lymfoom
• Ziekte van Lyme,Problemen met de schildklier

Een bijzonder gruwelijke bijwerking van aspartaam vergiftiging is plotselinge blindheid. Vraag het maar aan Edith Johnson:
"Ik was geschokt, ik was in paniek. Ik was bang om dood te gaan, zegt Edith Johnson in de video hierboven. "Binnen enkele ogenblikken werd ik volledig blind."
Edith heeft het over de ervaring die ze had tijdens het drinken van een kopje caloriearme warme chocolademelk. 'Ineens kon ik niet meer zien. Mijn zicht vervaagde. Ik denk heel bewust dat het door aspartaam is gekomen."
Edith vervolgt, "Ze hadden geen recht om het (aspartaam) op de markt te brengen. Mijn boodschap aan mensen is drink water. Je hebt aspartaam niet nodig."
Dus als je regelmatig aspartaam gebruikt en vevelende klachten krijgt met uw gezondheid, neem dan een kopie van dit artikel mee naar uw arts, omdat hij of zij misschien niet eens vermoed dat aspartaam de oorzaak is van uw ziekte.

Neotaam, de nieuwste kunstmatige zoetstof

Neotame wordt vervaardigd door het combineren van aspartaam met 3,3- dimethylbutyraldehyd dat wordt toegevoegd om het enzymen te blokkeren dat de peptide binding tussen asparaginezuur en fenylalanine verbreekt, waardoor de beschikbaarheid van fenylalanine vermindert.
Dit elimineert de noodzaak voor een waarschuwing op etiketten gericht op mensen die fenylalanine niet goed kunnen verteren. Neotaam ontving al in 2002 goedkeuring voor algemeen gebruik van de FDA.
3,3-dimethylbutyraldehyd is echter licht ontvlambaar en irriterend voor de huid, ogen en luchtwegen.

Uitleg over de verslaving aan kunstmatige zoetstof

De studie waarnaar het CNN artikel hierboven verwijst opent een nieuwe mogelijke verklaring waarom kunstmatige zoetstoffen leiden tot gewichtstoename: ze zijn verslavend, zowel geestelijk en lichamelijk, en leiden tot een vervaging van het vermogen van je hersenen om te reageren op zowel echte als kunstmatige suikers.

Volgens Harold C. Urschel, een verslaving psychiater in Dallas:
"Je denkt: 'Oh, ik kan nog een [light frisdrank] drinken, want ik krijg geen calorieën meer binnen. Psychologisch gezien, je geeft jezelf toestemming."
Toch is de tevreden gevoel dat je hersenen ontvangen van de kunstmatige zoetstof niet te vergelijken met de tevredenheid veroorzaakt door echte suiker. Volgens een van de auteurs van de studie, aangehaald in het CNN-artikel hierboven, Martin P. Paulus, MD:
"Je zintuigen vertellen je dat je iets zoets proeft, maar je hersenen vertelen je, 'Eigenlijk, is het niet de beloning die ik verwacht had.' De consequentie kan zijn dat de reactie van je hersenen is:" Wel, daar wil ik meer van. "
"Kunstmatige zoetstoffen hebben positieve versterkende effecten - wat betekent dat de mens er voor zal gaan, net als voor andere voedingsmiddelen, alcohol en zelfs drugs. Wanneer je dat hebt, bestaat er een mogelijkheid dat een bepaalde groep mensen ... een kans heeft om verslaafd te raken."
Ook in het CNN artikel voegt Susan Swithers, PhD, professor in de psychologische wetenschappen aan de Purdue University in West Lafayette in Indiana er aan toe,
"De volgende keer dat je gaat voor een stuk fruit [of een niet-light frisdrank], zegt je geschiedenis: 'Ik weet niet of hier calorieën inzitten of niet,' zodat je die calorieën minder goed opmerkt, en dan mag je er van jezelf meer van eten."

En het volgende wat je weet, je eet veel suiker als gevolg van uw verslaving aan kunstmatige zoetstoffen, en je gewicht neemt toe. Tevens zorgt het ook voor een virtuele waslijst van mogelijke gezondheids- problemen voor je lichaam, in de eerste plaats veroorzaakt door de consumptie van kunstmatige zoetstoffen.

Eveneens kan je light-frisdrank verslaving erger worden als je hersenen de consumptie verbinden aan een bepaald type gedrag. Opnieuw Dr Urschel:
"Je kunt in een situatie terecht komen waar je hunkert naar een light-frisdrank door je zelf te conditioneren, [als] je stopt om te tanken en altijd een light frisdrank koopt, zal het verlangen al beginnen, voordat je zelfs het benzinestation bereikt."
De boodschap is duidelijk: Je kunt om te beginnen beter geen gebruik maken van kunstmatige zoetstoffen, en vooral als je ze gebruikt om gewicht te verliezen.

De gezondste Alternatieven

Als je behoefte hebt aan zoetigheid, is het in je eigen belang om in plaats van door te gaan om er aan toe te geven, om manieren te leren om je verlangens een halt toe te roepen.

De voor de hand liggende manier om mee te beginnen zou zijn om te stoppen met het gebruik van de producten. Maar snoepjes zijn sterk verslavend - het is zelfs aangetoond dat suiker meer verslavend is dan cocaïne. Stevia heeft een voorkeur als natuurlijk vervangingsmiddel, het kan worden gebruikt bij het maken van het meeste eten en drinken. Mijn favorieten is de vloeibare stevias die komen in smaken zoals Engelse Toffee en Franse Vanille.

Volledig vermijden van snoep is vaak nodig om je verslavende cirkel te doorbreken, omdat de hormonen insuline en leptine waarschijnlijk een belangrijke rol in je onbedwingbare trek spelen.
Als je niet in staat ben helemaal met snoep te stoppen, kan je emotionele hunkering een belangrijke factor voor je zijn. Een van de meest ingrijpende methodes die ik ken voor het verminderen van het hunkeren naar voedsel is de Emotional Freedom Technique (EFT). EFT is de psychologische acupressuur techniek routinematig gebruikt in mijn praktijk om mensen te helpen met het verminderen van hun verlangens.
Er is genoeg bewijs voor de gevaren van de kunstmatige zoetstoffen om een heel boek te vullen - en dat is precies waarom ik Sweet Deception schreef.

***********************************************************************

(2011) Klerk, Onno Leonardus de

De bloed-hersen barriere (BHB) is een zeer gespecialiseerde selectieve barriere, die het zenuwstelsel beschermt door de passage van bijna alle stoffen te verhinderen, terwijl het tegelijk moet garanderen dat het altijd voorziet in de enorme metabole behoefte van het brein. Voor de uitvoer van deze taak beschikt de BHB over verschillende transportsystemen (op het oppervlak van de capillairen). Met betrekking tot de bescherming van het brein is P-glycoproteïne (P-gp) een belangrijke ?efflux?pomp in de wand van het capillair. P-gp is in staat om de vele, qua structuur zeer verschillende moleculen, terug naar ?buiten? (van brein naar bloed) te transporteren, nadat zij de endotheelcel zijn binnengedrongen. In celstudies is aangetoond dat het transport langs de BHB, van stoffen als cortisol en inflammatoire eiwitten, onder invloed staat van P-gp. Bovendien blijkt uit celstudies dat het transport van antidepressiva en antipsychotica ook afhankelijk is van P-gp activiteit. In dit proefschrift beschrijven we verapamil-PET studies, waarin in vivo wordt aangetoond dat de activiteit van P-gp verandert in 2 psychiatrische stoornissen en na chronische toediening van een antidepressivum. We beschrijven ook de relatie van varianten van het ?P-gp gen? (ABCB1) met het optreden van bijwerkingen op SSRI?s (, d.w.z. die substraat zijn voor de P-gp pomp). Varianten van ABCB1 kunnen ook geassocieerd zijn met factoren die het optreden of het beloop van depressie bepalen. Samenvattend, P-gp kan een rol spelen in depressie (als kwetsbaarheidfactor) en het kan een belangrijke rol spelen als in de farmacokinetiek van antidepressiva en antipsychotica.

*************************************************************************