De invloed van glutamaat op de regeling van de eetlust
* 31 August 2005 *
Hermanussen M, Garcia AP, Sunder M, Voigt M, Salazar V, Tresguerres JA
Vertaling: Ed Gunneweg
Overgewicht, vraatzucht en korte lichaamslengte: De invloed van glutamaat op de regeling van de eetlust.
Achtergrond:
Wereldwijd overgewicht gestegen tot alarmerende hoogte. Wij bieden experimentele ondersteuning voor een nieuwe en zeer uitdagende hypothese die overgewicht, vraatzucht en een gebrek aan het groeihormoon (GH) koppelen aan het gebruik van verhoogde hoeveelheden van het aminozuur glutamaat (GLU). Verhoogde fysiologisch hoeveelheden GLU zijn giftig voor zenuwcellen.
Methodes:
Gegevens mensen werd verkregen van 807.592 Duitse dienstplichtigen geboren tussen 1974 en 1978 en van 1.432.368 vrouwen uit de Duitse geboorte statistieken van 1995-1997. De effecten van orale opname van monosodium glutamaat (MSG) werden onderzocht bij 30 zwangere Wistar ratten en hun nakomelingen. Zwangere dieren kregen of geen extra MSG, of 2,5 gr MSG of 5 gr MSG per dag tot het eind van de zoogperiode. Bij alle groepen van 2,5 gr en 5 gr MSG bedroeg de hoeveelheid MSG zo'n 10% - 20% van de dagelijkse hoeveelheid droge voeding. Na de zoogperiode werd de toediening voortgezet bij de nakomelingen.
Bevindingen:
Ziekelijke zwaarlijvigheids gaat samen met een korte lichaamslengte. De gemiddelde lichaamslengte van dienstplichtigen daalt progressief wanneer de index van de lichaamsmassa boven 38 kg/m (2) stijgt. Ook ziekelijk zwaarlijvige jonge vrouwen zijn korter dan gemiddeld hoewel in mindere mate dan de dienstplichtigen. Orale toediening van MSG aan zwangere ratten beïnvloedt het geboortegewicht van de nakomelingen. Het voeden van de moeder met 5 g MSG per dag resulteerde in ernstige vermindering van het geboortegewicht (P<0.01). De toename van het gewicht blijft onder normaal wanneer het toedienen van MSG aan de moeder doorgaat tijdens de zoogperiode (P<0.01). Het GH serumniveau wordt beïnvloed bij dieren die tijdens het prenatale leven MSG via de voeding van moeder ontvingen. Dieren die op een dieet worden gehouden met veel MSG (5g MSG per dag) blijven een Gh-serumniveau vertonen dat laag, of zelfs lager is dan dat van dieren die MSG kregen ingespoten (P<0.05), zowel op 30ste als op de 90ste dag bij het in leven zijn (P<0.01), maar schenen gedeeltelijk te herstellen voor de 90ste dag. Dieren die een middelmatige hoeveelheid MSG kregen toegediend (2,5 g MSG per dag) vertoonden een lager Gh-serumniveau op de 30ste dag van het in leven zijn, maar schenen gedeeltelijk te herstellen vóór de 90ste dag. Bijna identieke resultaten werden waargenomen bij het igf-1 serumniveau. Orale toediening van MSG resulteerde in dosis afhankelijke vraatzucht. De dieren die gevoed werden met 5 gr MSG per dag hadden een drievoudige vochtopname (P<0.01), en een twee maal zo grote voedselopname(P<0.01). De invloed van MSG is in het algemeen duidelijker bij mannetjes dan bij vrouwtjes.
Interpretatie:
GLU is een algemeen gebruikt voedingsbestanddeel dat in potentie aanzienlijk giftigheit vertoont voor zenuwcellen. Vraatzucht, en de onvolledige GH afscheiding zijn de twee belangrijkste kenmerken van door parenteraal toegediende GLU-veroorzaakte beschadiging aan zenuwcellen. GLU blijft giftig bij dieren zelfs wanneer het oraal wordt toegediend. Mannetjes schijnen gevoeliger te zijn dan vrouwtjes. Het huidige onderzoek toont voor het eerst aan, dat een algemeen gebruikt voedingsadditief - de smaakversterker MSG - bij concentraties die slechts een weinig de hoeveelheid overtreffen die gevonden wordt in de dagelijkse voeding bij de mens, een belangrijke potentie vertoont om schade toe te brengen aan het door de hypothalamus geregelde hongergevoel en daarbij de wereldwijde neiging tot zwaarlijvigheid veroorzaakt. Wij stellen voor om de geadviseerde dagelijks toegestane hoeveelheid aminozuren en voedingsproteïnen onder de loep te nemen en ons van de populaire eiwitrijke diëten, en in het bijzonder van het toevoegen van de smaakversterker MSG te onthouden.
