* *

Vertaling: Ed Gunneweg
Aspartaam: Door Pat Thomas
Dit artikel verscheen voor het eerst in 2005 in het september nummer van de Ecologist 35, No.7. Dit is deel II van de serie; dit deel onderzoekt de chemische samenstelling van aspartaam.

De giftige samenstelling van aspartaam

Aspartaam wordt samengesteld uit drie chemische producten: het aminozuur asparaginezuur, phenylalanine en methanol. De chemische verbinding die deze onderdelen bijeenhoudt is vrij zwak.

Dientengevolge, splitst aspartaam zich gemakkelijk op in zijn samenstellende delen onder verschillende omstandigheden: in vloeistoffen, tijdens langdurige opslag, wanneer blootgesteld aan hitte meer dan 30° Celsius en wanneer het opgenomen wordt in de spijsvertering. De onderdelen splitsen zich verder op in andere giftige bijproducten, namelijk formaline, mierezuur en aspartylphenylalanine diketopiperazine (DKP).

De fabrikanten stellen dat de instabiliteit van aspartaam onbelangrijk is aangezien de onderdelen allen op natuurlijke wijze in voeding worden gevonden. Dit is slechts gedeeltelijk waar en het feit wordt genegeerd dat in voedsel de aminozuren zoals asparaginezuur en phenylalanine aan proteïnen gebonden zijn, wat betekent dat tijdens de spijsvertering en metabolisme zij langzaam worden vrijgegeven aan het lichaam.

In aspartaam, zijn deze aminozuren in een ongebonden of 'vrije' vorm die grotere hoeveelheden van deze chemische producten veel sneller aan het lichaam vrijgeven. Op dezelfde manier wordt methanol dat in natuurlijk voedsel zoals bijvoorbeeld vruchten, gebonden aan pectine, het heeft ook een co-factor, ethylalcohol, om sommige van de gevolgen te voorkomen. Dergelijke chemische 'versperringen' bestaan in aspartaam niet.

Volgens neuroloog Russell Blaylock, is het effect van de afbraakproducten van aspartaam op de hersenenfunctie van centraal belang op de bekende nadelig effecteren.

Net als monosodium glutamaat (MSG) en l-Cysteine, een aminozuur dat in gehydroliseerde plantaardige eiwitten wordt gevonden, is aspartaam bekend als 'excitotoxine' -- een neurotransmitter die het hersenencellen mogelijk maakt te communiceren.

Blaylock heeft er een boek over geschreven, "Excitotoxins: The Taste That Kills," en zegt: "Zelfs een minieme hoeveelheid van deze chemische stoffen zorgt ervoor dat de hersenencellen zo overmatig gaan ontladen dat zij snel opbranden en afsterven.

Terwijl aspartaamfabrikanten zeggen dat aspartaam de bloed-brein barriere niet kan doordringen -- het membraan dat zorgt dat vergif de hersenen niet kan bereiken -- Blaylock reageert dat een aantal factoren de bloed-brein barriere poreuzer maakt, waaronder blootstelling aan bestrijdingsmiddel, hypoglycemie, alle immuun ziekten (zoals Lupus en diabetes), Alzheimer en Parkinson, insulten (wwaronder kortdurende afwezigheden) en een geheel scala van geneesmiddelen.

Onder deze omstandigheden, kan het opnemen van voeding met aspartaam toename veroorzaken van het niveau van excitotoxins veroorzaken die direct de hersenen bereikt, waarbij waarschijnlijk de ongunstige gevolgen worden vergroot.

Ieder component van aspartaam is een bekend neurotoxine dat een unieke serie ongunstige gevolgen kan veroorzaken.

Phenylalanine

Aspartaam bevat 50 procent van het essentiele aminozuur phenylalanine. Bij mensen met de genetische stoornis phenylketonuria (PKU) kan de lever phenylalanine niet metaboliseren, waardoor het in het bloed en de weefsels wordt opgebouwd.

Voortdurende hoge niveaus phenylalanine en sommige van zijn afbraakproducten kunnen aanzienlijke neurologische schade veroorzaken, daarom moeten voeding en dranken met aspartaam van een waarschuwing voor lijders met PKU bevatten.

Maar volgens Dr. H.J. Roberts, is de gevoeligheid voor aspartaam niet beperkt tot lijders met PKU. PKU dragers -- mensen die het gen voor de ziekte erfden maar zelf niet de verschijnselen hebben (rond 2 procent van de gehele bevolking) -- zijn eveneens gevoeliger voor de nadelige effecten. In de gegevens van Roberts komt er onder de nabije verwanten van patiënten die aspartaam niet kunnen verdragen veel aspartaamreacties voor.

Voorts is er bewijsmateriaal dat het opnemen van aspartaam, vooral samen met koolhydraten, kan leiden tot bovenmatige hoeveelheden phenylalanine in de hersenen zelfs onder diegenen die geen PKU hebben.

Hoewel phenylalanine soms als behandeling voor depressie wordt gebruikt, kunnen bovenmatige hoeveelheden in de hersenen het serotonineniveau verminderen, waardoor depressie ernstiger of waarschijnlijker wordt.

De opbouw van phenylalanine in de hersenen kan schizofrenie ook verergeren of individuen meer vatbaarder maken voor epileptische insulten. Voorts kan een daling van het serotonineniveau resulteren in het hunkeren naar koolhydraten. Dit zou het gebrek van de doeltreffendheid van aspartaam als dieethulp verklaren.

DKP

DKP is een afbraakproduct van phenylalanine dat zich vormt wanneer aspartaam- bevattend vloeistoffen worden opgeslagen voor langere periodes. In proeven op dieren heeft het hersenentumoren, baarmoederpoliepen en veranderingen in bloedcholesterol veroorzaakt.

Alvorens de FDA aspartaam goedkeurde, was de hoeveelheid DKP in onze voeding fundamenteel nul. Dus geen eis over de veiligheid van DKP kan worden goedgekeurd totdat de onderzoeken van goede kwaliteit op de lange termijn gehouden zijn. Zulke onderzoeken zijn nog nooit gedaan.

Asparaginezuur

Asparaginezuur (ook bekend als aspartaat) een niet-essentieel aminozuur dat voor 40 procent deel uitmaakt van aspartaam. In de hersenen, functioneert het als neurotransmitter -- dat de overdracht van informatie van één zenuwcel (neuron) naar een andere mogelijk maakt.

Zowel proeven op mensen als op dieren hebben een aanzienlijke stijging in het bloed- plasmaniveaus van aspartaat aangetoond na de toediening van aspartaam in vloeistoffen. Teveel aspartaat in de hersenen produceert vrije radicalen, onstabiele moleculen die hersenencellen beschadigen en doden.

Mensen zijn vijf keer gevoeliger voor de gevolgen van asparaginezuur (evenals voor glutaminezuur, dat in MSG wordt gevonden) dan knaagdieren, en 20 keer gevoeliger dan apen, omdat wij deze prikkelende aminozuren op veel hogere niveaus en gedurende een langere tijd in ons bloed concentreren.

Asparaginezuur heeft een cumulatief schadelijk effect op de interne hormonale afscheiding en de voortplanting. Verscheidene proeven op dieren hebben aangetoond dat excitotoxinen de barrière van de placenta kunnen doordringen en de foetus bereiken.

Bovendien zodra het niveau van asparaginezuur zo in het lichaam toeneemt stijgt ook het niveau van de belangrijkste neurotransmitter norepinephrine (ook bekend als noradrenaline), een 'stresshormoon' dat delen van de menselijke hersenen beïnvloedt waar de aandacht en impulsiviteit worden gecontroleerd. Te veel norepinephrine wordt geassocieerd met symptomen zoals bezorgdheid, agitatie en manie.

Methanol

Methanol (methylalcohol) omvat 10 procent van aspartaam. Het is een dodelijk vergift dat uit aspartaam vrijkomt bij temperaturen van meer dan 30° Celsius -- bijvoorbeeld, tijdens opslag of in het menselijke lichaam.

Het Bureau Milieubescherming van de V.S. (EPA) beschouwt methanol als een 'cumulatief vergif vanwege de trage uitscheiding zodra het is geabsorbeerd.' Dat betekent dat zelfs kleine hoeveelheden uit aspartaam-bevattend voedsel zich door de tijd heen in het lichaam kunnen opbouwen.

De meest bekende problemen van methanolvergiftiging zijn visie stoornissen, met inbegrip van nevelig of onscherp zien, netvliesschade en blindheid.

Andere symptomen omvatten hoofdpijn, oorsuizen, duizeligheid, misselijkheid, gastro- intestinale storingen, zwakheid, duizeligheid, kilte, geheugenstoornissen, verdoofdheid en stekende pijnen in handen en voeten, gedragsstoornissen en zenuwontsteking.

De EPA controleert stevig de blootstelling aan methanol, waarbij slechts minieme hoeveelheden toesgetaan zijn in voedsel of in de blootstelling in het milieu. Maar Blaylock zegt: 'Het toegestane niveau in NutraSweet is zeven keer de hoeveelheid die de EPA ieder ander zal toestaan om te gebruiken.'

Formaline

De methanol die uit aspartaam wordt geabsorbeerd wordt omgezet in formaline in de lever. Formaline is een neurotoxine en een bekend carcinogeen. Het veroorzaakt netvliesschade en geboorte defecten, het mengt zich met de celdeling van het DNA, en het is aangetoond dat het de meest voorkomende vorm van huidkanker bij dieren kan veroorzaken. Verscheidene onderzoeken bij de mens hebben aangetoond dat chronische, lage blootstelling aan formaline gepaard gaat met een verscheidenheid aan symptomen, waaronder hoofdpijn, moeheid, benauwd op de borst, duizeligheid, misselijkheid, slechte concentratie en epileptische insulten.

Mierenzuur

Mierenzuur is een cumulatief vergif dat door de afbraak van formaline wordt geproduceerd. Het concentreert zich in de hersenen, nieren, ruggemerg vloeistof en andere organen, en is hoogst giftig voor cellen. Mierenzuur kan leiden tot accumulatie van bovenmatig zuur in de lichaamsvloeistoffen -- een voorwaarde die als acidose bekend staat. Kleine hoeveelheden mierenzuur uit methanol afkomstig van aspartaamd kunnen wel of niet gevaarlijk zijn; er zijn geen onderzoeken bij mensen of zoogdieren bekend om ons daarover te informeren.

Zie ook deel 3