Van: Een dokter uit België met meer dan 20 jaar ervaring

Enige tijd geleden schreef ik het verhaal van mijn moeder zie verhaal 29 op de website.

Zie hier het vervolg:

Door aspartaam en andere toevoegingen te vermijden, is mijn moeder enige jaren goed gebleven.

Helaas is en blijft Alzheimer van nature een onstuitbare ziekte en sedert enkele maanden is mijn moeder meer dement geworden. Regelmatig vluchtte zij uit haar woning waardoor het voor mijn vader niet meer mogelijk was om haar thuis verder te verzorgen.

Haar toestand was als volgt: zij herkende mij, mijn vader, mijn zus en broer, de kleinkinderen, de huisdieren, wist te vertellen waar ze woonde (haar adres), maar had geen enkel tijdsbesef meer. Zij vertelde over haar reeds lang overleden broers en zussen, alsof ze ieder ogenblik op bezoek konden komen.

We waren verplicht om haar te laten opnemen in een geriatrisch ziekenhuis.

Bij opname heb ik de geriater schriftelijk en mondeling verwittigd om elke vorm van aspartaam in haar voeding en medicatie te vermijden en om haar glycemie meermaals per dag te controleren omwille van haar diabetes.

Na enkele dagen in het ziekenhuis werd mijn moeder zo verward dat zij ’s nachts de andere zieken stoorde, waardoor de geriater beval om haar kalmeermiddelen te geven. Resultaat: een nachtelijke duizeligheid en een valpartij met een heupfractuur als gevolg.

Bovenop de problemen van de diabetes, de Alzheimer en de desoriëntatie, kwam nu nog een anestesie en een operatie de zaak compliceren. Mijn moeder was na de operatie nog meer verward, kon niet meer steunen op haar benen en revalidatie werd onmogelijk.

Op één week tijd werd de toestand hopeloos: zij herkende niemand meer, was voortdurend in haarzelf aan het praten, hallicineerde de hele dag (en nacht) en reageerde niet meer op de impulsen die we haar geven. Verder kreeg zij spastische trekken, had regelmatig panische angstaanvallen, en vertoonde een dwanghouding van haar hoofd. Ook haar glycemie was niet meer te controleren. Mijn moeder was totaal incontinent, moest worden gevoed en kreeg vocht met een infuus. Ik herinner me nog dat bij al de onzinnige dingen die ze vertelde, ze ook kloeg van hoofdpijn en slecht zien.

De toestand werd voor haar zo onverdraagbaar dat ik vorige week donderdag besloot om met de geriater en de familie te bespreken of deze toestand nog goed was voor haar en of we haar niet beter binnen de wettelijke mogelijkheden konden helpen met palliatieve zorgen en levensbeëindiging. Bij dat gesprek overliep ik met de geriater de medicatie dat zij toen kreeg, met het oog op een keuze te maken voor een palliatief beleid.

Ik merkte dat mijn moeder een 4 tal verschillende medicaties kreeg die op de hersenen werken: neuroleptica (voor de verwardheid), antiallergica (omdat mijn moeder altijd krabte, wat vertaald werd als jeuk), Aricept en een antidepressivum (voor een depressie die er niet was …) . Ook merkte ik dat zij op voorschrift van de geriater nog steeds 4 keer per dag 1000 mg Dafalgan kreeg als pijnstilling voor die heupfractuur. Los van het feit dat elke gezonde mens die zoveel Dafalgan neemt zelf ook duizelig en verward zou zijn, bleek de Dafalgan te bestaan uit bruistabletten … waarin aspartaam zit.

Opnieuw besprak ik met de geriater mijn uitdrukkelijk verbod om mijn moeder aspartaam te geven en sprak ik met hem af om zeker de helft van die centraal werkende medicatie te stoppen.

Ik stelde voor om nu eerst af te wachten of de toestand niet enigszins zou verbeteren en de stap naar palliatieve begeleiding nog enkele dagen uit te stellen.

Eergisteren bezocht ik opnieuw mijn moeder. Ze was inderdaad iets helderder, maar niet veel. Toen ik bij haar kwam, waren de verpleegkundigen net bezig met haar te voeden. Op haar tafeltje stond nog een bordje pudding te wachten.

Een vreemd vermoeden kwam over mij heen en ik proefde van de pudding … VOL ASPARTAAM, overduidelijk!

Onmiddellijk ontbood ik de diëtiste van het ziekenhuis bij mij, die bevestigde dat mijn moeder in al die 4 weken dat ze in het ziekenhuis was altijd aspartaam had gekregen en dat zij door de geriater nooit enig verbod van aspartaam hadden ontvangen.

Ik was in alle staten … mijn moeder werd al 4 weken systematisch vergiftigd … en ik had haar bijna “vermoord” in de waan dat haar ernstige medische toestand door haar Alzheimerziekte werd veroorzaakt.

Het was hoogtijd voor een zeer ernstig gesprek met mijn collega!

Sedert 2 dagen nu heeft mijn moeder geen aspartaam meer, en door het minimaliseren van alle kalmeermiddelen, antidepressiva edm … is zij verbeterd. Vandaag dronk zij zelf uit een beker, herkende mij en vroeg naar mijn vrouw en dochter. Zij is nog wel erg moe, wat begrijpelijk is gezien de energie-opslorpende toestand tot enkele dagen geleden. De verpleegkundigen die haar in al die weken hebben bijgestaan, begrijpen er niets meer van: vorige week stond de baxter met morfine klaar om haar te laten inslapen en nu …

Momenteel zijn wij en de naaste familie in een “emotionele shock”, maar begin volgende week spreken we af of we een gerechtelijke vervolging instellen lastens het ziekenhuis en de geriater wegens “onvrijwillige slagen en verwondingen” en het “niet verlenen van hulp aan een persoon in nood’, wat hier in België zwaar wordt gestraft.

Voor mij is de maat vol … overvol.

Nog veel succes met uw strijd!

Dit verhaal vraagt om een update

Terug naar het eerste verhaal